อก(เกือบ)หักแอบรักแฟนเก่า How to ทำอย่างไรให้ลืมเธอ

แรงบันดาลใจในเรื่องความรัก

“สมการแห่งรัก มันเป็นเรื่องลี้ลับ ยิ่งกว่าหลักเหตุผลและกลไกของตรรกะใดๆ ในโลก”

จากหนังเรื่อง A beautiful of mind (2001)

เมื่อพูดถึงความรักแล้วก็คงจะหาเหตุผลมาอธิบายได้ยากว่าทำไมเราถึงรักคนคนนึงได้มากมายขนาดนั้น เหตุผลที่ยังอยากมีเขาอยู่ในเรื่องราวของชีวิตต่อไปเรื่อยๆ หรือ เหตุผลที่อยากกักเก็บเขาไว้ไม่ให้ใครเข้าใกล้ หรือแค่เพียงเหตุผลง่ายๆ คุณเพียงแค่อยากใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่กับคนที่คุณเคยวาดฝันไว้ แต่ถึงอย่างไรแล้วไม่ว่าเหตุผลของคุณจะเป็นอะไรก็ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุผลในเรื่องราวความรักเฉพาะตัวของมันเองทั้งนั้น เพราะถึงอย่างไรแล้วสมการแห่งรักก็คงไม่มีสูตรสำเร็จในเรื่องราวความรักของใครอยู่แล้ว เหตุผลที่จะรักจึงหาคำตอบได้ยากกว่าเหตุผลที่จะไม่รักเสมอ

“ไม่ว่าใคร ต่างก็โง่ในเรื่องของความรักทั้งนั้น”

Pride & Prejudice (2005)

หากวันนึงความรักที่เฝ้าปราถนาและโอบอุ้มไปด้วยความซื่อสัตย์และความจริงใจของคุณ ต้องพังทลายลงเพราะความผิดหวัง หรือ การจากไปของใครบางคนที่คุณไม่คิดมาก่อนว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่ว่าเขาจะจากไปด้วยเหตุผลที่พบเจอใครใหม่ หรือ คิดว่าหากฝืนเดินด้วยกันต่อไปเรื่อยๆเรื่องราวความรักครั้งนี้คงจะแย่ลงกว่าเดิมก็ตาม หรือ ทุกอย่างมันมาถึงจุดอิ่มตัวของเขาและเธอนั้นแล้ว หรือ อาจจะจบด้วยคำพูดง่ายๆแต่ทิ้งความเจ็บป่วยฝากไว้กับอีกคน เพียงแค่บอกว่า ไม่รักกันแล้วเท่านั้น ก็ล้วนแล้วแต่ดูง่ายดายกับอีกฝ่ายเพียงแค่ฝ่ายเดียว บางคนหนักเข้าก็สร้างโลกสองใบขึ้นมา เพียงแค่รักและใช้ชีวิตกับแค่คนคนเดียวคงยังไม่พอต้องคบซ้อนหาอีกคนเข้ามาแต่งเติมเรื่องราวในชีวิตเพิ่มแต่สุดท้ายก็คงต้องจบลงด้วยการทิ้งอีกคนไว้เบื้องหลังและไปต่อกับอีกคนอยู่ดี หากคุณคิดว่าตัวเองถูกเมินเฉยแม้ที่ผ่านมาตัวเองจะเป็นฝ่ายที่ซื่อสัตย์และจริงใจมาตลอดโดยไม่อาจคาดหวังได้ว่าความสัมพันธ์จะจบลงอย่างไม่คาดคิดแบบนี้ ให้จดจำไว้ว่ามันไม่แปลกหรอกที่แม้คุณจะเป็นฝ่ายเฝ้าดูแลและห่วงแหนความสัมพันธ์ที่ต้องจบลงเพียงแค่ฝ่ายเดียวมาโดยตลอด เพราะไม่ว่าใครต่างก็เคยผิดพลาดหรือโง่ในเรื่องความรักกันทั้งนั้น

“ไม่ใช่ความทรงจำที่ทำให้เราไม่ลืม ความรักต่างหากที่ทำให้เราไม่เคยลืม”

จากหนัง ตุ๊กแกรักแป้งมาก (2014)

หลายต่อหลายครั้งเมื่อเลิกรากันไปแล้วกลับมีฝ่ายหนึ่งที่ยังคงจมอยู่กับความทรงจำในอดีต หลายครั้งที่กลุ่มคนเหล่านั้นต่างหาวิธีลืมเรื่องราวและวันเวลาที่ผ่านมากับความทรงจำที่เคยทำร่วมกันกับคนคนนึง ด้วยวิธีการไปเที่ยวที่ใหม่ๆ ออกไปหาอะไรทำ พยายามหางานทำเพิ่มขึ้น ออกไปออกกำลังกาย พยายามหาอะไรทำใหม่ๆ โดยไม่ปล่อยให้เหลือเวลาว่างเพื่อที่จะได้ไม่ปล่อยให้ตัวเองฟุ่งซ้านกลับไปคิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นอีก แต่แล้วพอมีเวลาว่างเรื่องราวพวกนั้นก็พลันแล่นเข้ามาในหัวอย่างไม่ยอมหยุด ก็คงไม่แปลก เพราะที่ทำมาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงแค่การเยียวยาหลบหนีเพียงช่วงครู่เท่านั้นแต่ใครจะรู้ล่ะว่า การที่จะเยียวยาความรู้สึกเจ็บปวดภายใต้จิตใจนี้ได้ไม่ใช่การหาวิธีเพื่อที่จะลืมคนคนนึงหรือความทรงจำที่ใช้ร่วมกับคนคนนึงหรอกเพราะถึงอย่างไรแล้วเราต่างก็รู้ว่าเราไม่สามารถลืมเลือนใครได้จริงๆ หากกาลเวลานั้นยังยาวนานไม่มากพอ เราคงทำได้เพียงใช้เวลาอยู่ร่วมกับความทรงจำนั้นได้อย่างไม่เจ็บปวดอีก บางครั้งใครบางคนอาจตั้งคำถามว่า ที่เผลอพลั้งคิดถึงเรื่องราวในอดีตนั้นเป็นเพราะแค่คิดถึงความทรงจำครั้งเก่า หรือ คิดถึงคนในความทรงจำกันแน่ ก็เป็นคำถามที่อาจจะตอบได้ยากหากไม่อาศัยตัวกลางคือกาลเวลาเข้าพิสูจน์ หากกาลเวลาผ่านไปแล้วไม่มีความรู้สึกติดค้างในความทรงจำนั้นอีกก็คงจะตอบได้อย่างตรงไปตรงมาว่าครั้งเก่าคุณเพียงแค่คิดถึงความทรงจำในอดีตเท่านั้น แต่อย่าลืมว่าช่วงแรกที่เกิดบาดแผลขึ้นนั้นไม่ใช่ความจำหรอกที่ผลักไส้ให้คุณยังจดจำเขาอยู่ แต่อาจเป็นเพราะความรักที่ยังอยู่ต่างหากที่ทำให้คุณไม่ลืม

“เราไม่ได้เจ็บปวดเพราะความรักมันจากไป แต่เจ็บปวดเพราะความรักยังคงอยู่”

จากหนังเรื่อง IL MARE (2000)

หลายครั้งที่เราเผลอเข้าใจว่าความเจ็บปวดและบาดแผลที่ถูกสร้างขึ้นจากคนรักที่ทิ้งเราไว้เบื้องหลังนั้น เป็นเพราะเขาได้ก้าวขาเดินออกไปจากชีวิตเราอย่างไม่ใยดี หรือสิ่งที่เขาเลือกและสำคัญที่สุดในชีวิตของเขานั้นไม่ใช่เรา คงอาจจะจริงที่เหตุผลเหล่านั้นทำให้เขากล้าทิ้งความทรงจำครั้งเก่าไว้ หรือแม้แต่เป็นฝ่ายเลือกที่จะจบความสัมพันธ์ครั้งนั้นไว้เพียงเท่านี้ และเริ่มต้นชีวิตใหม่แต่เพียงลำพัง คงปฏิเสธไม่ได้ว่าความเจ็บปวดครั้งแรกที่คืบคลานเข้ามาในจิตใจนั้น เป็นเพราะความรักที่ร้างลากันไปแต่หากห้วงเวลาแห่งการแปรเปลี่ยนดังกล่าวจบลงไปแล้ว เรายังคงหวนคิดถึงเวลาความทรงจำเหล่านั้นอีกครั้ง และกลับมีความรู้สึกเจ็บปวดเข้ามาภายในใจอีก ก็คงไม่ได้หมายความว่าความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพราะความรักที่จากลาหรือเลิกรากันไปหรอก แต่มันคงเป็นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเพราะ ความรักที่เคยมีครั้งเก่ามันยังคงอยู่ต่างหาก

“อดีตทำให้เจ็บปวดแต่คุณสามารถเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งได้ ระหว่างการวิ่งหนี หรือเรียนรู้มัน”

(The past can hurt but you can either run from it or learn from it)

จากหนังเรื่อง Where the heart is (2000)

ความผิดพลาดหรือการไม่สมหวังในความรักในอดีตนั้น อาจสร้างรอยแผลให้กับจิตใจหรือความทรงจำที่ผ่านมาในชีวิตขึ้น หรืออาจฉุดรั้งใครบางคนให้อยู่กับความทรงจำในอดีตที่เจ็บปวด แต่อย่าหลงลืมไปว่านอกจากความทรงจำที่เจ็บปวดนั้นแล้ว ก็ยังมีความทรงจำดีๆ ที่ผ่านมาเหลืออยู่ คงไม่มีใครสามารถลืมเรื่องราวที่ผ่านมาได้ หากกาลเวลายังผ่านไปไม่มาก นอกแต่คุณเลือกที่จะยอมรับความจริงและอยู่กับความทรงจำนั้นได้อย่างไม่เจ็บปวด และวันนึงคุณจะเรียนรู้ความผิดหวังครั้งก่อนเพื่อผลักดันในการใช้ชีวิตและมีความรักที่สมบูรณ์แบบในวันข้างหน้าต่อไป

แล้วคุณจะพบว่าคนบางคนผ่านมาเพียงแค่เป็นความทรงจำในภาพถ่ายแค่เพียงเท่านั้น